νέα

21 Ιουνίου 2023

ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ, DC – Ο οικονομικός καταναγκασμός έχει γίνει μια από τις πιο πιεστικές και αυξανόμενες προκλήσεις στη διεθνή σκηνή σήμερα, γεγονός που έχει εγείρει ανησυχίες σχετικά με την πιθανή ζημιά στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, στο σύστημα εμπορικών συναλλαγών που βασίζεται σε κανόνες και στη διεθνή ασφάλεια και σταθερότητα. Το ζήτημα επιδεινώνεται από τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, ιδίως τα μικρά και μεσαία έθνη, να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε τέτοια μέτρα.

Υπό το πρίσμα αυτής της πρόκλησης, το Ινστιτούτο Πολιτικής της Κοινωνίας της Ασίας (ASPI) διοργάνωσε μια διαδικτυακή συζήτηση με θέμα «Αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού: Εργαλεία και στρατηγικές για συλλογική δράση», στις 28 Φεβρουαρίου, με συντονιστή τονΓουέντι Κάτλερ, Αντιπρόεδρος του ASPI· και με τη συμμετοχήΒίκτορ Τσα, Ανώτερος Αντιπρόεδρος για την Ασία και την Κορέα στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών·Μέλανι Χαρτ, Ανώτερος Σύμβουλος για την Κίνα και την Ινδο-Ειρηνική περιοχή στο Γραφείο του Υφυπουργού Εξωτερικών για την Οικονομική Ανάπτυξη, την Ενέργεια και το Περιβάλλον·Ryuichi Funatsu, Διευθυντής Τμήματος Πολιτικής Οικονομικής Ασφάλειας στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ιαπωνίας· καιΜαρίκο Τογκάσι, Ερευνητής για την Ιαπωνική Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.

Συζητήθηκαν τα ακόλουθα ερωτήματα:

• Πώς μπορούν οι χώρες να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του οικονομικού καταναγκασμού και πώς μπορεί να εφαρμοστεί η στρατηγική της συλλογικής οικονομικής αποτροπής σε αυτό το πλαίσιο;
• Πώς μπορούν οι χώρες να ξεπεράσουν τον φόβο τους για αντίποινα από την Κίνα και να εργαστούν συλλογικά για να ξεπεράσουν τον φόβο τους ενάντια στα καταναγκαστικά της μέτρα;
• Μπορούν οι δασμοί να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον οικονομικό καταναγκασμό και ποια άλλα εργαλεία είναι διαθέσιμα;
• Ποιος είναι ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΠΟΕ, ο ΟΟΣΑ και η G7, στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού;
  

  Συλλογική Οικονομική Αποτροπή

  Βίκτορ Τσααναγνώρισε τη σοβαρότητα του ζητήματος και τις επιζήμιες επιπτώσεις του. Είπε: «Ο κινεζικός οικονομικός καταναγκασμός είναι ένα πραγματικό πρόβλημα και δεν αποτελεί απλώς απειλή για την φιλελεύθερη εμπορική τάξη. Είναι μια απειλή για την φιλελεύθερη διεθνή τάξη» και πρόσθεσε: «Αναγκάζουν τις χώρες είτε να κάνουν επιλογές είτε να μην κάνουν επιλογές για πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με το εμπόριο. Έχουν να κάνουν με πράγματα όπως η δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Σιντσιάνγκ, μια ολόκληρη ποικιλία διαφορετικών πραγμάτων». Επικαλούμενος την πρόσφατη δημοσίευσή του στοΕξωτερικές ΥποθέσειςΣτο περιοδικό s, υποστήριξε την ανάγκη αποτροπής τέτοιου είδους καταναγκασμού και εισήγαγε τη στρατηγική της «συλλογικής ανθεκτικότητας», η οποία περιλαμβάνει την αναγνώριση ότι πολλές χώρες που υπόκεινται στον οικονομικό καταναγκασμό της Κίνας εξάγουν επίσης προϊόντα στην Κίνα από τα οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό. Ο Cha υποστήριξε ότι μια απειλή συλλογικής δράσης, όπως «ένα Άρθρο 5 για συλλογική οικονομική δράση», θα μπορούσε ενδεχομένως να αυξήσει το κόστος και να αποτρέψει τον «κινεζικό οικονομικό εκφοβισμό και την κινεζική οπλοποίηση της αλληλεξάρτησης». Ωστόσο, αναγνώρισε επίσης ότι η πολιτική σκοπιμότητα μιας τέτοιας δράσης θα ήταν δύσκολη.

  Μέλανι Χαρτεξήγησε ότι τα σενάρια οικονομικού καταναγκασμού και οι στρατιωτικές συγκρούσεις αποτελούν διαφορετικά πλαίσια και ο οικονομικός καταναγκασμός συχνά συμβαίνει σε «μια γκρίζα ζώνη», προσθέτοντας: «Δεν είναι διαφανείς εκ κατασκευής. Είναι κρυμμένοι εκ κατασκευής». Δεδομένου ότι το Πεκίνο σπάνια αναγνωρίζει δημόσια τη χρήση εμπορικών μέτρων ως όπλου και αντ' αυτού χρησιμοποιεί τακτικές συσκότισης, επανέλαβε ότι είναι σημαντικό να υπάρξει διαφάνεια και να αποκαλυφθούν αυτές οι τακτικές. Η Χαρτ τόνισε επίσης ότι το ιδανικό σενάριο είναι αυτό στο οποίο όλοι είναι πιο ανθεκτικοί και μπορούν να στραφούν σε νέους εμπορικούς εταίρους και αγορές, καθιστώντας τον οικονομικό καταναγκασμό «μη αναμενόμενο».

  Προσπάθειες για την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού

  Μέλανι Χαρτσυμμερίστηκε τις απόψεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι η Ουάσινγκτον θεωρεί τον οικονομικό καταναγκασμό ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και την τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει τη διαφοροποίηση της αλυσίδας εφοδιασμού και παρέχουν ταχεία υποστήριξη σε συμμάχους και εταίρους που αντιμετωπίζουν οικονομικό καταναγκασμό, όπως φαίνεται στην πρόσφατη βοήθεια των ΗΠΑ προς τη Λιθουανία. Σημείωσε τη διακομματική υποστήριξη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος και δήλωσε ότι οι δασμοί μπορεί να μην είναι η καλύτερη λύση. Η Χαρτ πρότεινε ότι η ιδανική προσέγγιση θα περιελάμβανε μια συντονισμένη προσπάθεια από διάφορα έθνη, αλλά η απάντηση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τα συγκεκριμένα αγαθά ή τις αγορές που εμπλέκονται. Ως εκ τούτου, υποστήριξε ότι η εστίαση είναι στην εύρεση της καλύτερης λύσης για κάθε περίπτωση, αντί να βασίζεται σε μια προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους.

  Μαρίκο ΤογκάσιΣυζήτησε την εμπειρία της Ιαπωνίας με τον οικονομικό καταναγκασμό από την Κίνα για τα ορυκτά σπάνιων γαιών και επεσήμανε ότι η Ιαπωνία κατάφερε να μειώσει την εξάρτησή της από την Κίνα από 90% σε 60% σε περίπου 10 χρόνια μέσω της τεχνολογικής ανάπτυξης. Ωστόσο, αναγνώρισε επίσης ότι η εξάρτηση κατά 60% εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί. Η Togashi τόνισε τη σημασία της διαφοροποίησης, της οικονομικής υποστήριξης και της ανταλλαγής γνώσεων για την πρόληψη του οικονομικού καταναγκασμού. Ενώ τόνισε την εστίαση της Ιαπωνίας στην επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας και την αναγκαιότητα αύξησης της μόχλευσης και μείωσης της εξάρτησης από άλλες χώρες, υποστήριξε ότι η επίτευξη πλήρους στρατηγικής αυτονομίας είναι αδύνατη για οποιαδήποτε χώρα, απαιτώντας συλλογική αντίδραση, και σχολίασε: «Η προσπάθεια σε επίπεδο χώρας είναι φυσικά σημαντική, αλλά δεδομένων των περιορισμών, πιστεύω ότι η επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας με χώρες με παρόμοιο τρόπο σκέψης είναι κρίσιμη».

  Αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού στη G7

   

  Ryuichi FunatsuΟ Funatsu μοιράστηκε την οπτική της ιαπωνικής κυβέρνησης, σημειώνοντας ότι το θέμα θα είναι ένα από τα σημαντικά θέματα που θα συζητηθούν στη Σύνοδο των Ηγετών της G7, υπό την προεδρία της Ιαπωνίας φέτος. Ο Funatsu παρέθεσε τη διατύπωση του Ανακοινωθέντος των Ηγετών της G7 σχετικά με τον οικονομικό καταναγκασμό από το 2022: «Θα αυξήσουμε την επαγρύπνησή μας έναντι απειλών, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού καταναγκασμού, που αποσκοπούν στην υπονόμευση της παγκόσμιας ασφάλειας και σταθερότητας. Για τον σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε ενισχυμένη συνεργασία και θα διερευνήσουμε μηχανισμούς για τη βελτίωση της αξιολόγησης, της ετοιμότητας, της αποτροπής και της αντιμετώπισης τέτοιων κινδύνων, αξιοποιώντας τις βέλτιστες πρακτικές για την αντιμετώπιση της έκθεσης τόσο εντός όσο και εκτός της G7» και είπε ότι η Ιαπωνία θα λάβει αυτή τη διατύπωση ως κατευθυντήρια γραμμή για να σημειώσει πρόοδο φέτος. Ανέφερε επίσης τον ρόλο διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ στην «ευαισθητοποίηση του διεθνούς κοινού» και παρέθεσε την έκθεση του ASPI το 2021 με τίτλο,Αντιμετώπιση του εμπορικού καταναγκασμού, η οποία πρότεινε στον ΟΟΣΑ να καταρτίσει κατάλογο μέτρων καταναγκασμού και να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων για μεγαλύτερη διαφάνεια.

   

  Απαντώντας σε αυτό που επιθυμούν οι ομιλητές να δουν ως αποτέλεσμα της φετινής Συνόδου Κορυφής της G7,Βίκτορ Τσαδήλωσε «μια συζήτηση σχετικά με μια στρατηγική που συμπληρώνει ή συμπληρώνει τον μετριασμό των επιπτώσεων και την ανθεκτικότητα, η οποία εξέτασε πώς τα μέλη της G7 θα μπορούσαν να συνεργαστούν όσον αφορά τη σηματοδότηση κάποιας μορφής συλλογικής οικονομικής αποτροπής», προσδιορίζοντας την υψηλή εξάρτηση της Κίνας από είδη πολυτελείας και ενδιάμεσα στρατηγικά είδη. Η Mariko Togashi επανέλαβε ότι ελπίζει να δει περαιτέρω ανάπτυξη και συζήτηση για συλλογική δράση και τόνισε τη σημασία της αναγνώρισης των διαφορών στις οικονομικές και βιομηχανικές δομές μεταξύ των χωρών, ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος και να διαπιστωθεί η έκταση των συμβιβασμών που είναι διατεθειμένες να κάνουν.

   

  Οι ομιλητές αναγνώρισαν ομόφωνα την ανάγκη για επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού που ασκείται από την Κίνα και ζήτησαν συλλογική αντίδραση. Πρότειναν μια συντονισμένη προσπάθεια μεταξύ των εθνών που περιλαμβάνει την αύξηση της ανθεκτικότητας και της διαφοροποίησης της αλυσίδας εφοδιασμού, την προώθηση της διαφάνειας και τη διερεύνηση της πιθανότητας συλλογικής οικονομικής αποτροπής. Οι ομιλητές τόνισαν επίσης την ανάγκη για μια εξατομικευμένη αντίδραση που να λαμβάνει υπόψη τις μοναδικές συνθήκες κάθε κατάστασης, αντί να βασίζεται σε μια ενιαία προσέγγιση, και συμφώνησαν ότι οι διεθνείς και περιφερειακές ομάδες μπορούν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο. Κοιτάζοντας μπροστά, οι ομιλητές είδαν την επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της G7 ως ευκαιρία να εξεταστούν περαιτέρω στρατηγικές για μια συλλογική αντίδραση κατά του οικονομικού καταναγκασμού.